Translate

wtorek, 3 października 2017

Phalaenopsis finleyi Christenson 2011

Występuje w północno - wschodniej Tajlandii. Znaleziona została w 1987 roku, a po raz pierwszy opisana 1988 roku przez G.  Seidenfadena jako Kingidium minus. W międzyczasie taksonomiści zlikwidowali rodzaj Kingidium, a rośliny które do niego należały włączyli do rodzaju Phalaenopsis. Ostatecznie w 2011 roku E. Christenson zmienił nazwę Phalaenopsis minus na P. finleyi i ta nazwa obowiązuje obecnie.
Ponieważ występuje w strefie klimatu zwrotnikowego monsunowego dobrze rośnie, gdy ma zapewnioną wysoką wilgotność powietrza praktycznie przez cały rok. Jest rośliną ciepłolubną i wilgociolubną. Wymaga zimowego okresu spoczynku z zapewnieniem sporych amplitud temperatur, gdyż w środowisku naturalnego występowania rośliny w nocy temperatury spadają nawet do 10 stopni podczas gdy w dzień wzrastają do ponad 30 stopni. Najlepiej uprawiać roślinę na podkładce, gdyż korzenie po podlaniu szybko powinny przesychać.
Charakterystyczne dla tego gatunku są mocno odgięte do tyłu płatki. Cecha ta zawsze przekazywana jest w hybrydyzacji.
Moja roślina została zakupiona na wystawie w Dreźnie w tym roku. Ładnie się zaaklimatyzowała i pokazała jak może być piękna. Jestem pod wielkim wrażeniem tych niewielkich kwiatów :-)